12/41

Çinli kadın, şarkı ve dansla uğurlu Belle Epoque’u kutlayarak sessizce kendi başına yaşıyor. Ana karakter film boyunca tek bir diyalog bile söylemiyor. Jia Zhangke’de hoşuma giden şey, Çin sineması çalışmalarının inanılmaz derecede ilginç olması ve diğer Çinli film yapımcılarından farklı hissettirmesi. Birçok yönden, dijital kameraya garip bir yaklaşım kullanarak, temalara, müziğe, karakterlere ve mekanlara yaklaşıyor. Bu film, belgesel ve kurgusal bir şekilde kariyerinin bir özeti gibi görünüyor, büyüleyici bir deneyim. Arşiv görüntüleri kullanarak ve doğrusal olmayan kurguyu kurgusal olmayanla birleştirerek Zhangke, melankolik ve avangart bir anlatı ve harika sunumlar ve temalarla dolu bir atmosfer sunuyor. Karakterlerin, performansların, müziğin ve diyalogların sunumu gerçekçi ve neredeyse bir bireyin günlük yaşamını ve insanların doğasını gözlemliyormuşsunuz gibi hissettiriyor, film müziği seçimi ilginç ve tüm kurgu ile kurgusal olmayan senaryo, birçok izleyiciyi rahatsız etse de, ilginç ve harika bir hikaye deneyi olacağını düşünüyorum. Jia Zhangke’yi ilk izleyeceğiniz film olarak önermem ama muhteşem olduğunu söyleyebilirim.

vogter 2024